My owl

Een jongen met donkere haren, staarde naar alle uilen. het leek alsof hij ze wilde hypnotiseren met de twee verschillende oogkleuren die hij had. Echter, hij was op zoek naar zijn eigen uil. Deze zat normaal wel ergens, maar op dit moment was hij blijkbaar weg.
"Razzy." riep hij en sommige uilen vlogen geschrokken weg. Met een zucht keek hij uit het raam, de jongen keek over de weide wereld uit, hij voelde zich even vrij. Totdat hij bijna onthoofd werd door een uil die naar binnen vloog.
"Kijk uit jij!" riep hij tegen de uil en de jongen keek boos naar de uil die het gedaan had. Al veranderde zijn blik nu, het was zijn uil.
"Gemenerik." grijnsde hij en aaide de uil over zijn kop, het was een klein zwart uiltje en het droeg iets aan zijn poot, een briefje? Hij pakte het voorzichtig van de poot af en bekeek het.
Pas op Hunter de jongen, genaamd Hunter, keek verbaasd om zich heen, wie moet dat gedaan hebben? Hij kon zich niet herinneren dat iemand van school zo flauw zou zijn dat te doen? Of was het een flauwe grap, het was niet een april, dus dat kon het ook niet zijn toch?
Hij zuchtte en wees naar zijn uil.
"Van wie heb je deze?" vroeg hij, ook al wist hij geen antwoord te krijgen. Zijn uil maakte enkel een kreetje, maar daar kon hij niks uit opbrengen. Met een zucht liet hij zich tegen de muur vallen, hoe kwam hij hieraan?

Noah
Het liefst was de uilenvleugel een plek die Noah het liefst vermeed, want heb je enig idee hoe smerig het daar eigenlijk wel niet is met al die uilen bij elkaar die maar lopen te schijten. De rillingen lopen al letterlijk over zijn ruggengraat heen als hij er teveel aan denkt. Maar hij had zijn zusje beloofd dat hij zou schrijven zo gauw hij weer gesetteld was op Hogwarts. Het was in feite iets wat hij standaard elk jaar deed en zijn zusje vergeet het dan ook nooit hem daaran te laten herinneren. Noah trekt even nogal een vies gezicht en roept dan zijn uil Nimu bij zich, en hem vertelt naar wie hij de brief moet brengen die Noah haar geeft. Hij wil net weglopen terwijl hij zijn handen weer schoon maakt met een doekje die ruikt naar een fris vleugje citroen als hij Hunter in het oog krijgt. 'Ik had je daar net niet gezien zo op de grond, maar heb je wel enig idee hoeveel bacterie er op de grond ligt' vraagt Noah het laatste zeer serieus.

Hunter zag dat er iemand binnen kwam, maar hoe minder mensen hem zagen, hoe beter. Het is namelijk niet zijn favoriete bezigheid om met mensen te praten. Dan wilde ze dingen weten, maar hij had niks te vertellen. Niks wat mensen hoefde te weten.
'Mijn vader is voldemort, leuk he?' zoiets kon hij toch niet zeggen? Dat ging sowieso fout en hij vond het maar niks als mensen het wisten. Hij keek dan ook naar de grond, in de hoop dat hij hierdoor een tikje meer onzichtbaar werd. Toen hij de stem hoorde, liet hij een zachte zucht uit zijn keel komen, dit was totaal niet de bedoeling.
'Ik had je daar net niet gezien zo op de grond, maar heb je wel enig idee hoeveel bacterie er op de grond ligt' Toen de jongen dat zei keek Hunter langzaam op. Hij vertelde zichzelf dat het niks uitmaakte en dat het vast niet opviel dat hij twee verschillende kleuren ogen had. Een flauw lachje liet hij zien aan de jongen.
"Nee." zei hij rustig, hij had er ook echt geen idee van. Hij kon altijd zijn handen wassen, dan was alles toch wel weer schoon. Hij keek weer weg, naar alle andere uilen. Hij wilde best meer zeggen, maar hij wist niet wat, iets waar hij zenuwachtig door werd en het liefst weer weg liep.

Noah
'Nou geloof me het stikt er van' zegt Noah en Hunter dan terug aankijkt als hij naar hem opkijkt. Maar wow dude, heeft die kerrel nu twee verschillende kleur ogen, hoe awesome is dat. Noah wacht eerst geduldig af tot die Hunter wat meer zou zeggen, maar als er nog geen boe of bah uitkomt en Hunter ook geen aanstalten maakt om van die ontzettend vieze grond op te staan, moet Noah maar een praatje gaan beginnen. 'Dussss....Blijf je daar de hele dag zitten, want dat word dan wel goed schrobben hoor om die bacteriën weg te krijgen' zegt hij nuchter en er even niet aan denkt dat hij zichzelf misschien moet voorstellen, maar Noah gaat er vanuit dat de hele school hem toch wel moet kennen. Ok op de eerste jaars na, maar die zullen ook gauw weten wie hij is, want Noah is gewoon absolute awesomeness.

Hunter:

Hunter werd enkel meer zenuwachtig door dit hele gebeuren. Hij geloofde best dat er veel bacteriën rondspookte op de grond, maar wat kon hij ermee? Je liep er toch altijd overheen, dus alles was eigenlijk vies? Toch, toen begon het te dagen... Hij had gehoord over een jongen met smetvrees, maar niet een beetje, dat was gewoon niet normaal. Alles vond hij vies, hij kwam nooit op de uilenvleugel, nee, daar was hij nu, dus hij kon het niet zijn. Hunter keek op toen hij nog een zin naar zijn hoofd kreeg. Of hij opstond? Hij deed het dan maar, bacteriën wegkrijgen?
"Die krijg je toch makkelijk weg?" vraagt hij wat schaapachtig. Het was niet zo dat Hunter niks over bacteriën wist, hij vond ze gewoon niet interessant. Hij had zich er ook nooit in verdiept en had geen idee wat hij ervan moest vinden. Hij vroeg zich sowieso af wat deze jongen nog in zijn buurt deed, Hunter had nog niks gezegd, enkel het woordje nee.

Noah
Noah kijkt Hunter aan alsof hij zojuist op z'n achterhoofd is gevallen, want denkt hij werkelijk dat bacteriën zo makkelijk zijn weg te krijgen, natuurlijk is dat niet zo. 'Kijk het liefst vermijd ik deze absoluut ranzige plek, maar ik had m'n zusje beloofd dat ik haar een brief zou sturen zo gauw ik hier gesetteld zou zijn. Alleen nu moet ik dus wel zo eerst douchen, me sowieso vijf keer over wassen met desinfecterende zeep, en dan nog een keer douchen voor de zekerheid' legt Noah Hunter uit. Dus wanneer ging Hunter nu is opstaan en hij zou ook moeten doen precies datgene wat Noah deed, want waarom zou men willen rondlopen als een vieze bacterie. 'Maar blijf je hier, want ik ben hier al langer dan goed voor me is' zegt hij dan tegen Hunter.

Vincent
" Shitshitshit. " vloekte Vincent. Perongeluk had hij zijn rat wat suiker gegeven toen hij buiten zat, in het gras, en door stom ongeluk was hij groen geworden, en weggerend. Vincent wist niet waar hij was en zocht heel het terrein af, tot er nog maar één plaats over was, de uilenvleugel. Hij kreunde, zijn rat was opvallend en met al die uilen.. Hij trok een spurtje naar de uilenvleugel en stormde binnen. Er stonden twee jongens, die hij wel herkendde, ook omdat Hunter bij hem in griffoendor zat. " Hoi, hebben jullie James gezien? " zei vincent compleet buiten adem. " Mijn rat bedoel ik. " verduidelijkte ik terwijl ik rond keek in de uilenvleugel. Normaal zo hij mysterieus doen maar nu was het even belangerijker.

Hunter keek vragend naar de jongen, hij had toch het idee met degene met smetvrees te maken te hebben. Heel handig. Zo vaak douchen? Met desinfecterende zeep? Dat was niet eens goed voor je huid. Maar ach, als hij dat wilde, dan moest hij dat doen.
'Maar blijf je hier, want ik ben hier al langer dan goed voor me is' Hunter duwde zichzelf van de muur en knikte, totdat er opeens een nieuwe herrieschopper binnen kwam. Hunter slikte, nog meer mensen...
James gezien... Hij schudde zijn hoofd, nee die had hij niet gezien. Hij kende James niet eens, kon hij geen betere uitleg geven? Pas toen de jongen zei dat het zijn rat was, ging er wat dagen. Dat was iets logischer.
"Ik denk niet dat hij bij uilen gaat zitten. Die eten hem namelijk." zei hij simpelweg. Mensen zochten hun beesten op hele vreemde plekken, misschien was dat door paniek, aangezien je beter in de keuken kon kijken als bij een uilenvleugel. Toch zei Hunter er niks over, hij had geen zin om een heel gesprek te beginnen en het dadelijk over persoonlijke dingen moest gaan hebben. Dat was niet echt zijn ding.

Noah
Natuurlijk heeft Noah na zijn hele wasbeurt uiteraard ook vele crèmepjes die hij tot zijn gebruik stelt, ja alles moet met complete perfectie gebeuren. Dan komt er ineens nog een jongen naar binnen gestormt die begint over ene James, wie moest James nou weer zijn. Noah wil het net vragen als de jongen duidelijk aangeeft dat het zijn rat is. O em gee weet die vent niet dat dit dan niet de plek is waar hij moet zoeken, en als die rat hier al was dan was hij al lang een hapje voor de uilen geweest. 'Ja wat hij zegt' zegt Noah doelend op de woorden van Hunter. Noah wil hier echter niet meer langer blijven, dat had hij net namelijk ook niet en straks wil dat joch nog dat ze hem mee gaan helpen met zoeken naar zo'n smerig ratje. Noah loopt dan ook zonder verder wat te zeggen weg, want een douche is nu echt een absolute must voor hem.

Vincent
Hij keek de jongen raar aan toen die wegliep en knikte naar de rare jongen, die vast gelijk had. " Bedankt " mompelde hij en hij spurtte weer naar het kasteel. Toen hij de jongen voorbij spurtte gunde hij hem geen blik waardig. Toen hij er bijna was bedacht hij dat hij vast stom was overgekomen.